Hava çok güzel!
Ve ben yalnız kalamıyorum…
Birileri her yeri istila etmiş çoktan
Gecesi gündüzü belli değil sokakların
Kaldırımlarda yok o bahsedilen sessizlik
Kuş sesleri de duyulmuyor artık
Gürültü kirliliğine maruz kalmış kulaklarımız tarafından
Ulaşım imkânlarımız geliştikçe erişemez olduk hiçbir şeye
Uzaklara gitmiş birini bekler gibi
Yollarını gözlüyoruz bütün güzelliklerin…
Gelecek güzel günleri beklemek o kadar işlemiş ki yüreğimize,
Bir adım dahi atamıyoruz… Beklemekten
Bize ait olmayanları bile kaybetme korkusu sarmış her yanımızı
O kadar sahiplenmişiz ki her şeyi, hiç ölmeyecekmiş gibi
Ölüm demişken, yine akşam oluyor
Hava inadına daha da güzelleşiyor
Göreceli yalnızlığım artıyor bir nebze
Tam erdim huzura derken
Bütün hücrelerim kelimelerin istilasına uğruyor
Yine kalamıyorum bir başıma
Şair ben, beni bir gece daha oyalıyor
Aslında ben yalnızım onca kalabalık içerisinde
Kafiye oluşturmak için çalmasa kapımı kelimeler
Ve gelmezse gözlerin hayalime ilham diye…
Kayıt Tarihi : 3.5.2018 14:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!