Eris Şiiri - Rabia Bulduk

felaketimiz gelsin istiyoruz
ve bir insanı sevmeye gözlerinden başlıyoruz.
yarım kalıyoruz sonra.
biz hep bir yerlerde kalıyoruz Eris.
nerde kalmıştık? diyoruz,
düşünürken kalakalıyoruz.
çok gidenlerin pek özleyenleri oluyoruz kimi zaman
türkü yakıyoruz, şakaklarımızda söndürüp
burnumuzdan soluyoruz dumanı.
biz sevilmek istiyoruz
ama biz en çok kendimizi sevmiyoruz.
biliyor musun Eris
bir gün herkes gidermiş.
duyuyor musun göz yaşartıcı ayak seslerini?
bu erimiş bir çikolatanın hüznüdür,
kırılmış bir sigaranın zamansız ölümü.
Eris,
dünyayı sevmiyorum biliyor musun?
ben de gidiyorum.
bu şiiri sen tamamla
ve bolca yıldız topla yanına
kelimelerinden öpüyorum.