Erir zaman ıslak avuçlarımda

Erir zaman ıslak avuçlarımda
Düşer gözyaşıma akarda gider
Derin yara açar bakışlarımda
Asit yağmuruyla yakarda gider.

Kimi gül bırakır kalan izinde
Küllenmiş cümleler tüter sözünde
Zamanın mührünü görür yüzünde
Kırık aynalara bakar da gider.

Ey içimde yanan bu sessiz şehir
İnsan ki misali bir hırçın nehir
Kiminin dilinde yakıcı zehir
Nice gönülleri yıkar da gider.

Dinle ey gönül gel, ihsanı dinle
Mevla’nın aşkıyla sessizce inle!
Gölgenden de yakın bil ki seninle
Nicesi aklını tıkar da gider.

İnsan düşer nefsin kirli nehrine
Bulaşır günahın tatlı zehrine
Ruh artık darılır vücut şehrine
Bir günde vedasız çıkarda gider.