Erimez Oldu şu dağların karı

Yüce dağbaşında yanar yanar söner bir ışık
Arada arşın arşın dağlar varken,
Kıştan bahara geçmez oldu yaz oldu hazan,
Herkes sevdiğine kavuşmayı beklerken
Tsunamiye çarpılmış gibi paramparça yürekler

Erimez oldu şu dağların karı
Dağlar derdime dert kattı vermedi yolları,
Yol verin dağlar, yol verin zülfü perişanım.
O yârin derdine derman olmaya aşikarım

Mevlam sanki bana vermiş bunca derdi belayı
Hasretinden yana yana bulamam artık devayı
Eller Sevdiği ile dolaşırken, çiçekler açmış
Baharı bekleyen kumrular gibi yatar oldum

Erimez oldu şu dağların karı ırak kıldı yolları
Hasretlik çekilmez hal aldı felek yol ver gayri
Baharı unutup, yazı göremez olduk,
Sinemdeki yaramı yar kendi gelsin sarmaya

Sen bilirmisin ki şu gurbet denen yer ne kadar ırak
Ömrüm geçti, ömrüm gurbet elde çile çekmekle dolu
Felek bana bir sille vurdu. Bu can benden gider iken,
Ben sıla hasreti çekerken sevdiğim kız ellerin oldu.
( Atican)