Erimeyen Kar Damlası Şiiri - Hacı Gürbüz

Erimeyen Kar Damlası 132

Çatıma biriken kar tanesine
Güneş kaba yel dokunuveriyor
Damla damla da ağlıyor sessizce
Döküyor o sulu gözyaşlarını
 
Hasretlik bana dokunuveriyor
Benim bitti gitti tükendi artık
Ağlayamıyor gözlerim nedense
Dökemiyorum bak göz yaşlarımı
 
Kıskanıyorum hep kar damlasını
Gözyaşı kavuşmak istercesine
Irmağa doğru çağlıyor delice
Sense yar dur oralardan erime
 
Baharın yağmur yağınca üstüne
İniyor dağdan eriye eriye
Susuzlara ilaç umut bir çare
Sense ne olursun gurbet ellerde

H.G