Erik Ağaçları Şiiri - İsmail Akyüz

Kimse sormadı annemden bilmeden ayrıldım
doğdum her şeye inat saftım katıksızdım
yıllarda yol alırken sevmeyi bildim acıyı öğrendim
puştluk ne acıtmak ne işim olmadı doğruya yazıldım
bir yanım beyaz bulut bir yanım yalınkılıç fırtınaydı
gök kuşağı akşamlarım cehennem sabahlarım oldu
bu hayatı saklı bir pınardan su içer gibi yaşadım
zayıflıklarım vardı ama cesurdum gözü kara
eyvallah etmedim kimseye yalvarmadım
fidanlar diktim çiçekler büyüttüm
kimi bahçelerde izim kaldı kimilerini ziyan ettim
bu dünyayı hiç anlayamadım

Saklı bir pınardan su içer gibi yaşadım hayatı
gün oldu ağzımı doldurdum kana kana
gün oldu bir kadının avuçlarından yudum yudum
bazen durdum soluklandım
toydum kolay aldandım tutuldum
su kenarında ürkek yaban oldum
karşı koyamadım vuruldum
hiç bitmez sanırdım pınar hep akardı
öğrendim her şeyin bir sonu vardı
korkularımdı başıma üşüşen
sebeplerimse anlamsızdı
gün geldi devran döndü
erik ağaçları beyazladı
çiçekler dallara yürüdü kuşlar öttü

Sen bana artık hiç gelme istersen
bir ömür geçirdim hayalinin peşinden
hiç kimseyi yerine koyamadım
saklandım durdum kendimden
nasıl aldandım nelerden oldum