Erik ağacı olurdum çocuklar için

Bir su damlasının zerreleriyiz.
İnsanlarız. Her şeyimizle birbirimize benzeriz.
Hava, su, toprak ve güneş ile üreriz.
Doğar, yaşar, ölürüz.
Bir daha gelirmiyiz dünyaya bilemeyiz!
Hep sormuşumdur kendime,
Tekrar ne olarak gelmek isterim,
Veya seçeneklerimize göre mi döneceğiz?
Kendi adıma,
Yağmur yüklü bulut olmak isterdim.
Rahmet olup yağardım, bereket olurdum yeryüzüne.
Can olurdum toprağa, her canlıya.
Balık olurdum. Derede, nehirde, denizde.
Bir ağa, bir oltanın ucuna takılsam bile,
Öleceğimi fark edemeden,
Yiyecek olurdum, çocukların sofralarına.
En güzeli, buldum galiba, son kararım,
Erik ağacı olurdum, çocukların yakınında
Her bahar çiçeklerim onlar için açardı, beni severlerdi.
Salıncak kurarlardı, dikenli ince dallarıma,
Sallanırlardı doyasıya, oyunlar oynarlardı,
Dallarım kırılsa bile hiç üzülmezdim.
Küçücük elleriyle koparırlardı eriklerimi,
Gülüşleri, mutlulukları can suyum olurdu,
Eri ağacı olurdum, çocuklar için.
Bir daha ki sefere.