Erik Ağacı Şiiri - İbrahim Necati Günay

Devrimci direnişciler gibiydi bana gelişin
Bana en son gelişin...
Kükreyen isyan sesleri minik adımlarında,
Gözlerinde okuduğum tek şeydi
Yarım bırakılan bir şeylerin sıkıntısı
Çocukken cevapları olmadığına inandırıldığımız
Sorular vardır...
Küçücük beyinleri yorar,ama bulamazdık...
Kendimizce çözümler üretir,sevinirdik
Cevaplar hep yanlış olsa da...
Bir şeylere inanmak isteriz,güvenmek isteriz ya hep
İnandığımız şeyler aslında güvendiğimiz şeylerdir.
Sevdiğimiz şeylerdir.
Ne zaman yaz aylarında o yüksek duvarlarla çevrili
Üç katlı köşkün bahçesinde,bir anlamda kaderine terk
İnandığım...erik ağacı...
Diğer anlamda çekici,yasak,
Ve o yasağın verdiği gizem,elde edebilme duygusu
Ve o duygunun verdiği,her oraya gidişimde
Asla boş dönmeyip mutlaka erişilmesi gerekli
Bir şeylerin varlığını hissetmek... o erikler...
Ve her gidişimde ve her zaman mutlaka yakalanırdım
Suçlu,ama istekli bakışlarımla anlatırım her şeyi o ihtiyara
Ve ben istiyorsam,inanıyorsam ve güveniyorsam...
Alırım...her zaman...hiçbir şey diyemezlerdi...
Buraya kadar yanlış olan nedir? ...
O erik ağacının varlığıdı beni çeken...
Onu oraya ben dikmedim,ben büyütmedim...
Ama benimle beraber büyüdü...filizlendi,meyve verdi
Her nedense kimsenin aklına gelmedi o meyveleri toplamak....
Her dalışımda o bahçeye,türlü tuzaklar kurulmaya başlandı
Hayatında insan sevememiş insanlar,köpek beslemeye başladı
Sevgiyle! ...
Bu sevgiye sebep oldum ben bilemeden
O insanlara belki de bir şeyler aşıladı, küçücük yüreğim,
Tertemiz çocuksu yüreğimle...
Bugün hala tadını özlerim,
Aklımı başımdan alan,uğuruna çocuksu korkularımın önüne katıp
Bedenimi dişlerine teslim ettiğim köpek korkusunu ve o erikleri....

Ve sen sevgili! ...
Bu çocuksu duygularım hala yaşıyor...
Bu sevgiyi,bu aşkı yaşamaya ve yaşatmaya hazır
O direniş,o isyan,sadece senin yüreğinde,benim yüreğimde
Sadece bizde dir fırtınalar o kasırgalar
Sadece seni bana taşırlar o ilahi meltemler
Gözlerinde,her zaman okuduğum şeyleri asla unutamam
Ve buğün,yüzün çok güzeldi,
Mükemmel gizlemişlerdi yüzünde ki sıkıntıyı
Unutulan bir şey vardı oysa...
Yüreğinde duyduğum fırtına ve gözlerinde okuduğum acı...
Bu acıları sevgi kadar kutsal sayıp,paylaşıyorum senin kadar....
Ve ben,hep o gün için yaşıyorum
Ve o günü özlemle bekliyorum...masal gibi belki
Aslında ben....
Seni yaşıyorum ve yaşatıyorum.....