Erik Ağacı Şiiri - Fuat Eriçok

bir çalılık arsa vardı bir de erik ağacı
nasıl unuturum altında buluşurduk
gülerdik ışıl ışıl tatlı tatlı konuşurduk
sırrımıza ortaktı o ince erik ağacı

o çocuk ben deli mevsim hep bahardı
yazık ki zaman olamıyor her şeyin ilacı
bir çalılık arsa vardı bir de erik ağacı
sevda çevremizde büyülü bir buhardı

alev alevdi saçları elleri küçük beyaz
gözlerinde dişi arzular yanardı
o çocuk ben deli mevsim hep bahardı
nasıl da geçti gitti onca kış onca yaz

kâh şen kâh hüzünlü kıskanç ve kayıtsızdı
bir ilâhe gibi güzel ve bir ilâhe gibi kurnaz
alev alevdi saçları elleri küçük beyaz
kalbimi ustalıkla çalan bir hırsızdı

birden açıldı zaman perde perde
ah o ne muamma bir kızdı
kâh şen kâh hüzünlü kıskanç ve kayıtsızdı
hayatla bağımdı o sevinçte ve kederde

kendimde değildim
onu sevdiğim günlerde
birden açıldı zaman perde perde
içimde kor yangınlar anılara eğildim

gözler dumanlıydı serde gençlik vardı
aşıktım çılgın gibiydim
kendimde değildim
kalbim her sözüne kanardı

şimdi yok yokluğu içimde bir keskin acı
oysa gölgende gönlüm ne bahtiyardı
gözler dumanlıydı serde gençlik vardı
nerden geldin aklıma nerden erik ağacı

nerde bir erik ağacı görsem içimde sancı

(ağustos ‘69)