Eridim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Dün gece seni okudum kutsal bir metin gibi,
Saygıyla koyarak rahlemin üstüne,
Önünde dizler çöktüm huşuyla,
Çektim elimi-eteğimi dünya gailelerinden,
Şafak sökene kadar okudum,
Bir tek saniye bile geçmedi
Üzerimden.

Ellerinin sedefinden yapılmış gibiydi kağıt,
Onun için andırmaktaydı ceylan derisini
Harfler saçlarının rengiyle yaldızlanmıştı,
Satırlar senin gibi kokuyordu,
Sözcükler senin gibi konuşuyor,
Cümleler senin bana baktığın gibi
Bakıyordu.

Nice bir mumlar eriyip tükendi yanımdaki şamdanda,
Şamdana mum yerine koyuverdim yüreğimi her keresinde,
Yangınımı kibrit yerine kullandım,
Sığınmak istedim mutluluğun çilesiz kapısına,
Kovalandım.

Bana yine acılar düştü seni okurken,
Yine çileler düştü payıma,
Yalnızlığımı şenlik edindim yalnızlığıma,
Dönüp dönüp okudum,
Yanıp yanıp okudum,
Seni elimde alem yapıp sana doğru yürüdüm,
Bedenimi diktim mum yerine şamdanıma,
Eridim.

(Tanrı Önce Beni Yarattı isimli Serbest Şiirler 'inden > 55-56/100)