kuraklığa alışkın hambat
bulutların savrulup
dağlara yağdığı zamanlardı
kurbağalar görünmez oldu
vırraklamaları duyulmadı
görseydim sevdiğimi
çeşme başına doğru çıkarken
temmuz kaynıyorken
hambat toz üretiyordu
talazlanıp dönüyordu göğe doğru
kelebeklerin gelişiyle
kayboluşu çok sürmedi
puhular uzaktan sesliyordu
baykuşlar ören başlarındayken
yıldızlar neden kırpışıp durdu
eflatuna bürünmüş giysisinde
gelinciklerin gülümsemesi
değmiş yanağına usulcacık
geleceksen gel gayrı yar
tadında yaşansın yaza bahar
yağmuru çok özledik
çokça yağsaydı gerene
hambat dönecek kırk verene
güzün tadı kaçtı bu yıl
eridi kültünün doruğunda kar/1406101denizli
Kayıt Tarihi : 15.6.2010 23:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!