Küçükken evimizden
Demir madeninin çıktığı
Dağlar görünürdü
Yıllar sonra eridi dağlar
Tepeler, kayalar
Bilek gücüyle, emekle
makinayla, fenle.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Kendi emeğinin kölesi olmak,
kapitalizmin emekçi sınıflara dayattığı
bir yabancılaşma...
Sonsuza dek sürecek değil elbette ki...
Demir parmaklıklar,
kelepçeler,
tanklar, tüfekler
birer utanç belgesi olarak
saklanacak sadece
kapitalizme ve emperyalizme ayrılan bölümünde
sınıflı toplumlar müzesinin...
O günlere ışık tutan
ellere, dillere, yüreklere
selam olsun...
Şiir dolu günler dileğiyle...
Muammer Erturan
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta