Eridi Dağlar Şiiri - İsmail Aydoğmuş

Küçükken evimizden
Demir madeninin çıktığı
Dağlar görünürdü
Yıllar sonra eridi dağlar
Tepeler, kayalar
Bilek gücüyle, emekle
makinayla, fenle.

Ergenekon ne ki
Ferhat’ın dağları ne ki
Görmeliydiniz A kafayı, B kafayı
Delikler açtılar, tüneller deldiler
Kan gibi kırmızı filiz fışkırdı yerden
Alın terine karıştı maden
Eridi dağlar
Eridi demir
Eridi yürek
Dağları yok etti
Divriği’li işçiler birleşerk.

İşçi Abidin vardı
Tek elinde havalı tabancayla,
Kompresörle
Lağım atar, delik delerdi
Sallandırarak kayalardan kendini
Dinamit kor patlatırdı kayaları.
Sefer balyoz sallardı
Tokmaklardı, çivilerdi
Delerdi dağların bağrını
Demiri demirle sökerdi.
Mevlüt iyi manivela kullanır
Kazım iyi kazma sallardı.
Kemal vardı kepçeci
Oklitçi Mahmut
Şöför Sayit..
Hüseyin, Bekir, Hikmet, Ali, Gani..
Daha niceleri
Kimi parmağını
Kimi kolunu, kimi ayağını
Kimi canını verdi madene

Gecenin karanlığında
Sabahın şafağında
Taşırdı dağlara arabalar
Divriği’li karıncaları
Ziniski’den, Purunsur’dan
Erşin’den Odur’dan
Iğımbat’tan, Uluzar’dan
Yüreğini koyarak içine
Sefer tasıyla uğurladı
Vardiya arabalarını
Sevgiyle umutla bekledi
Eşler, çocuklar, analar.

Cevher değil emek taşırdı
Alın teri taşırdı teleferikler
Cebreser’den Demirdağ’a
Havai hatla
Dökülürdü vagonlara
Uzaklara giderdi
Sonraları
Yine taşınırdı
Kamyon kamyon
Dağlar oluşurdu istasyonlarda
Sanayimiz ilerlesin
Fabrikalar çalışsın
Binalar dikilsin
Memleket gelişsin diye.

İşlendi geldi geriye
Orak oldu, tırpan oldu
İnşaata demir
Aşa kaşık, toprağa kazma
Araba kamyon oldu
Demiryolu, tren oldu

İşçinin alın teriyle eridi
Eridi dağlar
Eridi demir
Eridi yürek.
Nerden bilirlerdi
Demir Parmaklık
Kelepçe olacağını bileklere.
Nereden bilirlerdi
Tank ya da silah olacağını.
Nerden bilirleridi
Kurşun olup sıkılacağını yüreklere.

(1 Temmuz 2006
Cumartesi
14:00)