Erhan Ozcan Şiirleri - Şair Erhan Ozcan

Gelen bahardır sevdiğim.
Sona erer bekleyişi gül ile bülbülün
Hasret sona erer aşk dergahında.

Gelen bahardır sevdiğim
Bir rayiha kaplamakta arzı büsbütün

Dost aramaktır
İçinin kuytu köşelerinde birikmiş
Yalnızlığa çaresizliğe karşı

Sıla gözlemektir
Kenarı çiçekli mektuplarda gizli

Biz güzel baharlar ülkesinin çocukları
Güne ırgat türküleriyle başlardık hep
Açınca gözlerimizi günün ilk sabahına
Anamızın sıcak ve hüzünlü bakışları
Nasırlı ve sıcak elleri sarardı küçük bedenlerimizi

Sonbahar yaklaşmakta
Bir adı da hüzün olan bu mevsimde
Ayrılan sadece yapraklar mıdır ağaçlardan ey sevgili
Solan sadece çiçekler mi.

Yürekleri üşüten bu kış mevsiminde

“Sabret...”
dedi bilge adam,

Olur, olacak olan...
Beklenen ne zaman ulaşamamış ki menzile?
Vuslata ne zaman ermemiş ki gönüller

Acılar biriktirdim ayaza çalmış gecelerden
Ellerim titredi yüreğim ve kalbim seherlerden
Ahhh seherlerden gözledim seni ve ötelerden
Namlusuna dayandım da dünyanın
Soran olmadı arayan olmadı duyan olmadı

Açıl ey kayıkçı bu sonsuz maviliğe
Açıl ki kendine bir dost bulasın
Bu ıssız karanlığa sonsuz sessizliğe
Dalıp da kendine huzur bulasın

İvriz 1985

Hüzün..!
Gözlerimin rengi olmuş
Düşler kaplamış gönül ufkumu

Umut..!
Beklemenin ve sabrın adı sende

Sen..!
Bir dağın ardında saklı yediveren çiçekleri gibi uzak ve sessiz
Kahinler ve büyücülerin aradığı o son iksir çiçeği kıvamında uzak bana

Ben..!
Gözleri umudun ve hasretin nemiyle ıslanmış gözlerken kaf dağını

Yaralarına merhem olabilsem
Acılarına derman
Hastalığına ilaç olabilsem
Sıkıntılarına ferman

Açılsam okyanuslara, yelken açsam