Rüzgara kapılırda bir ağaç,düşer ya köklerinden...
Dayanamaz ya,yüce çınar fırtınaya…
İşte,
öylesine kapıldım sevdana, bir tanem.
Uçurumun başında, başın dönerde,
Vazgeçtim sevgilim,
Seni terk edeceğim…
Bunca yıllık maziyi,
Yıkıp atacağım.
Aşkımdın, canımdın,
Hani gezdiğimiz yerler,
deniz kıyısında,
rüzgara kendimizi bıraktığımız günler…
Süzülürken havada
duyduğum heyecan gibi,
Yine gönlüm deli bugün
Çıktım dağlara aşkından
Bulutlar bile şaşkındı bana
Seyre daldım hepsini birden
Kavuşmaktı sana hayalim,
Sonu ayrılıksa nerden bilirim,
Kalbimde kaderin kurşunu derin,
Ayrılık dilimde döndüğü zaman.
Zamansız gelip de esen rüzgarlar,
Bir sevda ki; bitmeyen ölümle.
Aşk ile seven; gelsin bizimle.
Seni görürüm,
gelen gidende;
Aşkıma senden, haber beklerim.
Ferhat’ın,
dağları delen sevdasını,ben bilirim.
Ben bilirim,
aşkının,kalbimde nasıl bir kora döndüğünü...
Sokak çocuklarına...
Anam desem ağlasam,
Bağrında sıcak olsam,
Derdimi ben anlatsam,
Bilmem kimler dinlesin.
Issız gecenin, karanlığında,
Yürüyorum dağların arasında,
Kar beyaz kaplı etrafımda,
Kamaşıyor gözlerim, ay ışığında.
Tek ses duyuyorum, her adımda,
Işıkların,
senden beslendiği
Hüzün dolu gecemde,
Vurdun beni
can evimden,
Dolunay gibi parlarken penceremden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!