Erhan Azbent Şiirleri - Şair Erhan Azbent

Bir ateş yanar da
Bin ateş yakar yüreğimi…

Tüm kıraç topraklara su gider
Tüm kıraç topraklar yanar

Bana Sorarsanız

Bana sorarsanız
Neler söylerim size neler
Aklınız yanar, belleğiniz kanar
Bir kervan ve üç-beş sürü geçer üzerinizden.

Beni tanımazsınız siz,
En az babam kadar tanımazsınız.
Nerde ne zaman çıksam karşınıza
Titrersiniz tırnağınızdan, saçınıza.
Öyle öykünürsünüz ki
dondurasınız gelir zamanı

Gözlerin
Gözlerin, gözlerime düştü
Eflatun bir ışık titredi günün son aydınlığında
Bu yumuşak doğallığın tutsaklığında
Gözlerin gözlerime düştü, yandık...

Sevgimi

Sevgimi anlatayım size
Yaşayasınız diye
Güneşin gözleridir sevgim

Haset

Bizi bu fesat üzer, bu haset
Bu riya yapışmışken güzellerin yanaklarına
Tenlerimizde kocaman bir ben gibi duruyorsa yalan
Uzaklarımız uzar, sevdalarımızın adı olur hasret.

Felaket depremlerinde umut yıkılır
Harebenin üzerine çivi çakılır
Sonra da ta tepene çıkılır
Bir davul bir zurna beyninde düğün

Arka sokaklardan sesler duyar gibisindir

Bir pratiği yok mudur sevdalanmanın
İlla ki gümbür gümbür vurmalı mı yürek
Başında ıssız ve anlamsız bir fikir gibi
Alnında tanıdık ve Egeli sımsıcak öğle nemi
Aklında uyanmalı mı illaki
ve aniden yemyeşil kırlarda koşma hissi…

Her şey bir eylemin sonucu, değil mi?
Konuştuklarımız dilimizin, dudaklarımızın
Düşündüklerimiz beynimizin
Gücümüz bileğimizin eylemi.

Her şey bir eylemin sonucu değil mi?

İnsan gibisi
Var mı dünya da insan gibisi
Fabrikaların bacalarından tüter durur duman
İşçiler, çiftçiler gibi anımsamazlar zamanı
Kına yakılmış eller musluklardan kireçli su içer
Şehirler anı yaşar, köyler darma duman