Ey karanlık!
Sessizlikle arkadaş olmuş ürkütüyordun.
Sen her geldiğinde anılarımı tazeler onlarla korkuturdun.
Beklerken sabahı mâhın aydınlığında,
Uykuyla savaşır kazanırdın hep.
Hayallerimse seni ürkütürdü ağladığımda.
Sabah sabah serper ışığını güneş,
Gülümser topraktaki her renkten bin bir eş.
Kokusu aklını başından alır, eder serkeş
Huzur tam karşında göremezsen,
Ya körsün ya da keleş.
Özgürlüğüm esaretimin sınırlandırdığı kadar,
Düşüncelerimse kalbime fikrini sayıklar,
Düşüncemi sınırlandırsa da karşımdaki her yalan.
Kalbimi sınırlandıran da yalnızca iman.
Tartışıp dururken zincirli hayallerimle,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!