Erguvanlar Solmadan Gel

Yıllar yıllar önce
Bizim sokağın sonunda
Erguvan ağaçlı bir bahçe
Ağacın ardında
Bir pencere
Geçerdim kapınızın önünden
Sessizce
Kızarırdı erguvanlar
Sanki beni görünce
Bir siluet görünürdü pencereden
Heyecanlanırdım
Yağmur yağardı ince ince
Islanırdım
Titrerdim
Şimdi nerede o renkler
O hevesler, o yürekler
Solunan hava bile değişti
Ama umut tükenmedi
Erguvanlar pembeleşti
Zaman artık hedeflere engel
Her nerdeysen
Bir an evvel
Erguvanlar solmadan gel.

İstanbul, 17.06.2006