Erguvanlar Çiçek Açtığı Zaman

İnayet olunca dost cemalinden
Bir ayet okurum, duymaz kimseler.
Ey rabbim, düşersem sen tut elimden.
Rahmetinle bana kıymaz kimseler.

Erguvanlar çiçek açtığı zaman,
Bekler dergâhında bizi o canan,
Yollardadır şimdi bütün dervişân,
Bizi mihman diye saymaz kimseler.

Nice sahra geçtim nice çöl geçtim
Nefsimin elinden ağular içtim,
Mürşidi kâmilim, ben seni seçtim,
Gerçek aşka elbet doymaz kimseler.

Derler ki âlemde arayan bulur,
Hakk nazarı gören buna ram olur,
Toprak olanlara ihtiram olur,
Anlamaz bu sırrı aymaz kimseler.

Herkes bu badenin tadını bilmez.
Ergüvanın, çiçek vaktini bilmez.
Ölmeden ölenler bir daha ölmez.
Bu ab-ı hayattır, doymaz kimseler.

Hakk için seveler ihvan olurlar,
El ele, el Hakk’a divan dururlar.
Sultanım Emire revan olurlar.
Bizi er yerine saymaz kimseler.

Elvan elvan çiçek açar erguvan,
Bilmezler ki canın içinde canan
Seyyah olur elbet Atba bir zaman,
Sır olur her kelam, duymaz kimseler.