Erguvani Yarınlar Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Bitmez hüznü gökte asılı, buğulu gözlerim ıslaklığıyla
Her zamanki gibi acılarla sırılsıklam
Olan halimle
Uzaklara dalıp gittim
Yavaş, yavaş tükenen ömrüm
Sona yaklaştıkça
İçine acılar sığdırdığım
Yüreğimde
Çocuksu bir hevesle
Hepsini
Bir tutam gülümsemeye
Sığdırdığım
Yepyeni bir sayfa açtım
Yeniden
Her sayfa başına
Ahım, günahım içinde olan
Umutsuzluğu değil, yeşerttiğim umudu süslerken
Bulutlardan kurtulan, kocaman eşsiz bir kızıl güneş çizdim

Sızısı dinmeyen, yüreğimin en ince yerinde asılı kalan
Tükenirken, yeniden filizlenen kırık olan umudum
Yorgun düşlerimi
Geride bırakır
İnancıyla
Gidişi sevda
Gidişi özgürlük olan
Şiirimin maviliğinde
Yelken açan
Dümenini
Huzura doğru kıran
Beni
Güçsüzlerin ezilmediği
Namussuzların uğramadığı
Bir dünyaya
Maviliği bol
Erguvani yarınlara
Aydınlık ufuklara taşır diye
Tutundum, yıldızlardan farksız olan umudumun dallarına

İçinde sevi asılı olan, yaralı yüreğim ölüm sessizliğinde
Kangrenleşen yoksulluk sırtımda, kocaman bir kambur
Altında kabuk bağlamayan
Birçok yaramdan
Kan sızan
Titrek bir mum alevi gibi
Şu ufak-tefek bedenimle
Geçmişe yaslanıp
Bebek kokan
Gizemli
Gülümsemelere dalarken
Aldığım
Her derin solukta, yollarımı bağlayan
Sönmeyen, yangın geliyor üstüme, üstüme
Artık ölümü değil, sayfalara özgürlük şiirleri yazdım
Ayaklar altında ezilmeyen onur, özlenen güzel yarınlar için

Mehmet Çobanoğlu
11.05.2020
İstanbul