Erguvan kokulu kadın Şiiri - Timuçin Tinni

Hoşça kal erguvan kokulu kadın,
Ben sana kıyı olmaya geldim.
Sen ise bentlerimi yıkıp gittin,
Ekmek kırıntılarına gelen karıncalar misali.
Sana geldim.
Sen bana hayal kurmayı öğrettin,
Zafer şarkılarını haykırmayı,
Gizli gizli devrik cümleler yazmayı.
Dipnot düşmüşsün beni dipsiz bi kuyuya atar gibi.
Yaşıyorum,
Ve kum saatim de kırıldı.
Bütün sevişmelerimizin tek tanığı
Van Gogh’un yıldızlı geceler tablosunu yakıp kör etmişsin.
Bir cinayet ancak bu kadar kusursuz işlenir.
Meğer kelebekler de öldürür.