Erguvan Kadınım Şiiri - Bayram Karaali

Bilinmeyen yolları nede hızla yürümüştük,
Ellerimiz hep sımsıcak, yüreklerimiz kavgacıydı,
Yollar bize vız gelmişti, kavgalarımızda yaralı ama galip,
Tam varacekken ellerimiz gevşedi yüreğimiz bitap..

Düşmeye başladık yavaş yavaş, şose boylarına,
Yorgun, yitik devam dedik herşeye rağmen,
Bir bencillik ettim; attım kendimi yalancı cennete,
Elin kayıp gitti bir daha yakalayamadığım elin...

Yalnızlığının hücresine sokmadın, döndüğümde,
Yıkılmadan yılmadan, savaşlar benimdi sana dair,
Uzatmadın elini kapattığın yerden elime,
Yüreğini kapattın, kendi kurşunumla dolu yüreğime..

Ve sona geldim canım, ve sona geldim yavrum,
Sokak çocukları kadar öksüz ve yetim,
Ve sona geldim erguvan kadınım, yittim, bittim,
Son sözüm; Ölüm sadece benim çözümüm...

(Son anlar-Hayata Yoldaş)
20: 04 07.05.2002