Erguvan Şiiri - Afif Muhsin

Bilemiyorum kaçıncı baharındayım ömrün
Şimdiye değin saydığım tek mevsim
Ruhumu titreten çığlığıydı kışların
Duyamadım şarkısını kuşların, sağırdı çünkü kulaklarım
İçindeydim on dokuz kış o huzursuz anın
Sonsuz bir lahzada sonsuz bir yastayım
Oysa ağlamak için henüz genç bir yaştayım
Söylesenize, hangi çiçeği gerekli gülmek için baharın ?
Gerekmiyor artık duymak kuşların şarkısını
Kendi şarkımı söyler öyle ederim dansımı
Bakmam mevsimlerin suratına !
Sonra ortalarına dansımın denk düşer yaz
Son baharımı da yaşarım hemen ardına
Ve doğmak için en son yeniden ölürüm, yaprağım kalmaz...