Erguvan Şiiri - Cihan Gürel 2

Taş yürekler ön sözünde, gelir elbet sıram.
Kaç omuz verdiler, almadım.
Hain pusuda muzaffer olamadan,
Yüz yılın yalanını bildirirler elime;
Perişan etse de düzenbaz şahika,
Öykünse de durmadan hassas terazimin üstünde,
Yolumdan dönmem ben !
Biraz sürer bu anlar, vazgeçmek de insanî,
Ar duygusundan nasip almaz içimizden biri!
Sanki sopasını hazırlar tam vakti gelince,
Bozguna uğratsam diye kalimeram.
Uyandırır, sabahın en karanlık anında!
Önce sağa, sonra sola baktırır,
Geriye kalan, kabul etmek kasrından sahife.
Olur mu böyle şey ?

Yapamam, gidemem bu yanlış yoldan.
Ben anlaşılmam husame vakti gelmeden!
Bin atlıyla gelirler arkamdan!
Yıkılmaz içimdeki delikanlı !
Kulak vermeyen sözlerime,
Kendinde zarar görür mutlaka!
Ben zarar görenlerden olmayı bırakalı,
Epey zaman geçti üstünden.
Ne zaman unutursam,
Kendime verdiğim sözü,
Yüreğim acılarla talan olur !
Sakince yere düştüysek,
Esfelin büyüklüğünden değil,
Bize kaldığındandır, ubûdiyyet bahçeleri!
Şeytan durmadan kurcalar hayatımızı !
Hem de hiç durmadan, yorulmadan!
Vaktini harcatır,
Sükut-u hayal uğruna!
Cebinden çıkar değerli paran!
Hiç düşünmez olursun itibarını!
Daha değerlisi evvela nida!
Olsun, varım yoğum bu uğurda feda !
Her gün de sevinmeli ferim buna!
Hem de her gün sevinmeli!
Aldığım nefesin değerini bilmeden,
Huzur bulamam son takî duada!
Kıymet verenler hemen anlar,
Yüreğimde kanat çırpar kuşlar, durmadan!
Yaradana sevgim, yaşamayı bilmemden.
En güzel duygular da,
Ahenkle raks ederler içimde!
Sevmeden yaşayanın, ismi yücelmez!
İnsan aymazlığı buna gücenmez!
Dert etmem!
Beni nasıl biliyorlarsa, öyle bilsinler.
Ben son liman olmaya gelmişim dünyaya !
Gerisi örselemez nafile kaderimi.
Hakkını teslim eder giderim!
Emanet yaşamda, emelimin.
Dünyada bir ben kalırım sanmam!

Karşılasın bizi şimdi sultanlar ereği ! 
Melekem dur der,
Önce sevap olur, sonradan ahval.
Gayri mübalağa olmadan adımda,
Sonrası kalır sana, bana;
Erguvandan hüma.
Hep sonradan kalsın!