hatırlar mısın nasıl mutluyduk
bir zamanlar
elim eline değse titrerdik
alışmamız uzun sürmedi
ellerimizin yüzümüzü kızartmasına
önce utangaç bakışlar atardık
Ağlayamam ki ben derya'm
Ağlasam da sen göremezsin
İnan bana
Nasıl bıraktıysan ben hala öyleyim
Aynı duygularla aynı ateşle yanıyorum
Tek farkım var üç sene öncesinden
sen misin
ey kara kaşına yandığım güzel sen misin
beni bu bulunmaz derde salan sen misin
ne ahdım var ne de senden bi mededim
ummadım dersem yalan olur
ama anladım ki seni ben ben gibi sevmişim
anlatamıyorum sana derdimi
zaten anlatmış olsaydım
dinlemezdin elin lafını
kırmazdın beni bu denli
istemiyorum seni başkasından sormak
istemiyorum acı çekmek
son vapur değildi seni uzaklara götüren
son telefonundu beni öldüren
yüreğim yerinden çıkmıştı
o gün ölmediğime hala hayret ediyorum
birşeyi çok iyi biliyorum ki
o gün kurumuştu göz damarlarım
Öyle bir sevdaydı ki
Bazen çıldırıyorum
Ben bile bu denli sevdiğimi bilmiyordum
Ta ki anlayana kadar
Ellerini çekerken hissetmemiştim bile
Nerden bilirdim ki gidişinin habercisiymiş
Yaram var benim
Gönül yaram
Sende de yara bende de yara
Seni görmezsem unuturum derdim
Yanıldım
Sanki yarama merhem sendin
yine senden haber getirdiler
ama yine sen yoksun
yoksun çünkü alıp götürdüler seni benden uzağa
ulaşılması öyle güç ki
ben razıyım
yeniden bi he de yeter
Bir bilsen seni ne kadar özlediğimi
İnanmak zor gelir sana
Anlatsam derdimi anlarsın ama
O yüksek karlı dağlar izin vermiyor.
Bazen bir yokuş iniyormuşçasına dalıyorum
Bazen de doluyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!