Ergin Bingöl Şiirleri - Şair Ergin Bingöl

Antik çağın aşk soluyan, insansı tanrılarının,
Altın sarısı gizemli sahillerin kumsallarında,
Nefesleri sinmiş havasında, iz bıraktıkları
Topraklarında gezindiklerini hissediyor,
Mermerden lahitlerine kulak veriyorum.
/.

Tek katlı, çatılı, çatısız
Kerpiç, beyaz badanalı evleri;
İnce uzun minaresiyle köyler,
Niye çekicidir, bilir misiniz?
Doğanın kucağıdır yerleri;
Kimi düz ovada kıraçta,

Seven bir bağrı yanıktı,
Ana kuzusuydu, masumdu,
Savurdular acımasızca hayatın,
Bir hiç uğruna boşluğuna…
/.
Al aldı kandan, yapışkandı yerler,

Küçük Çamlıca dayım, ‘O Ağacın altında,” gözlerim,
Lacivert libasını giyinmiş Boğazın 'Anadolu' yakasında...
Çamlıcanın ılık yelinde betimlenen bir dua dilime vurdu:
“Her günün bir öncekinden daha umutlu; mutluluk dolsun,
Paylaşmasını bilen insanların nimetlerini hakça paylaşsın,
Velisi, dostu bol toprağında yaşayan insanların, hak bilir,

Sıcak bir yaz günüydü.
Bunaltıcı havada yorgun argın,
Kısa ama dik bir yokuşu tırmanıyorum.
Sağımdaki küçük bir berber dükkanında,
Boş kkoltuğun karşısındaki oval aynadan
Yansıyan kırk, elli cm ebadında siyah,