Ergenekon Destanı Şiiri - Mesut Kılıçoğlu

ERGENEKON DESTANI

Toplanmıştık Ergenekon yurdunda,
Durduk öndeki bozkurtun ardında.

Asena’yla Börteçine kurdumuz,
Ergenekon’dan çıkıyor ordumuz

Dar gelmişti Ergenekon Türklere,
Naramız ulaşıyordu göklere.

Ergenekon’u edinmişlerdi yurt,
Önder olmuştu onlara bir bozkurt.

Ergenekon’dan taşacak alpımız,
Başlayacak buradan akınımız.

Bozkurdumu en önde yürüterek,
Çıktık demir dağları eriterek.

Dövüyordu Türk milleti demiri,
Ergenekon’dan doğacak her biri.

Kılavuzdu Türk'e bozkurtlarımız,
Şahlanacaktır artık atlarımız.

Unutulmaz Ergenekon destanı,
Türk’e heyecan veriyor her anı.

Ergenekon Türk’ün Nevruz Bayramı,
Kabaracak Oğuzların ayranı.

Türk kültürünün önemli bölümü,
Olmayacak bozkurtların ölümü.

İnletiyordu naramız dört yanı,
Andırıyorduk büyük bir tufanı.

Bozkurt sesi geliyordu derinden,
Kısrak sürdük Asya steplerinden.

Bu destan bozkurtların dirilişi,
Başlayacak Türklerin yükselişi.

Cihanda oynayacak yer yerinden,
Çekinsin gayri dünya Türk erinden.

Söylenecek dünyada türkümüz,
Yaşayacak Kızılelma ülkümüz.

Kutluyor Türk ırkı her Martta onu,
Unutmayız bizler Ergenekonu.

DESTAN ŞAİRİ

MESUT KILIÇOĞLU

ÇIKACAK KİTABIMDAN ERGENEKONLA İLGİLİ KISA BİR BÖLÜM