Ergenekom'dan Çıkış Şiiri - Zeki Açış

Bu akşam ruhumu
Kodese tıkılmış gibi hissediyorum.
Dört duvar arasında
Karanlıklar içinde

Ben yılmaz bir bekçi iken
Ne ara tutsak edildim?
Ayağımdaki bu prangalar nedir?
Bu kelepçeyi takan kim?

Nerede yağmurlarda ıslanan ben?
Sicim sicim gözyaşlarım kurudu mu?
Az önce yanan mum ne ara söndü?
Güneşin doğmasına çok mu var?

Ne dosttan bir medet,
Ne mevsimlerden bahar
Yalnız bir esinti
Ruhumu hürriyetine kavuşturacak bir esinti…

Hayır, hayır sabahı bekleyemem!
Ben bir insanım. Bugün varım, yarın yokum.
Beni kuşatan bu dağları eritmeli,
Ergenekom’dan çıkmalıyım.