Önümde duran karanlık yüzü hislerimin,
İlerisi yok diyor,
Daha ilerisi yok,
Günbatımı yorgunluğu boğdu inceliklerimi çırpınan tedirginliğinde.
Takılı kaldı günbatımında zaman.
Yavan yürüyen çocukların titrek ayakları altında.
İlerlemedi zaman,
İlerlemiyor zaman.
Günbatımı ne de korkunç saplanan bıçağın acısını tenimde gezdirirken.
Aç bir bıçak öpüyor etimi sonra.
Ve ben uyuyorum günbatımında.
Uyanıyorum günbatımı.
Keskin tarafı bıçağın kesiyor ortasından ergen yerimin..
Kayıt Tarihi : 20.4.2023 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2021
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!