Ergani'm Şiiri - Resul Üstün

Ya sabır, ya sabır dedik.
Sen bizi dışlarken,
Biz seni aşkla, sevdayla sahiplendik.
Zalim gecelerin kara koynunda tir tir titrerken bile,
İhanetlerine inat,
Seni lanetlemedik.
Yazın tozlarınla,
Kışın çamurunla beslendik.
Yeryüzünde nice yeni dünyalar kurulurken,
Biz senin toprağını eşmekle yetindik.
Sen ekşittikçe yüzünü,
Biz sabırla gülümsemeye çalıştık.
Ya sabır, ya sabır dedik.
Hilar'daki tarihini,
İnsanlığın ilk yerleşim düzenini,
Öpüp öpüp başımıza koyduk.
Sen ütopyalarda gezinirken,
Biz seni başımıza taç yapmaya çalıştık.
Milyonlarca ton ağırlıktaydın.
Kimimiz çocuk,
Kimimiz genç yaşlardaydık.
Gün oldu birer birer,
Gün oldu onar onar sırtladık seni.
Geleceğin aydınlık günlerine
Seni umut yapmaya çalıştık.
Yürekten sevdik seni.
En kutsal varlık sayıp,
Sana hizmeti ibadet saydık.
Bazen ter olup yiğit alınlardan aktık.
Bazen damla damla yaş olup
Kara gözlerden süzüldük.
Artık bıraksan somurtmayı,
Gülmeye, güldürmeye başlasan...
Gecede kalmayı reddedip,
Aydınlığa koşsan diyorum.
Artık sırtımızdan inip
Bizleri birer birer kucaklasan diyorum.
Bulanık düşüncelerden sıyrılıp
Çiftepınar gibi,
Minto'nun suyu gibi artık berraklaşsan;
Ve Gülbaran Gülleri gibi
Allı yeşilli koksan,
Artık yüreklerimize aksan diyorum.
Ah Erganim!
Sen yaralı yüreklerde
Ne unutulmaz sevdalar yeşerttin biliyor musun?
Sen hançerlenen sevdalara
Ne diyarlar gezdirdin, görmüyor musun?
Ah!
Sen sevdaların en güzel bakışı,
Sen doğanın özenli bir nakışı,
Sen kardeşliğin ve eşitçe paylaşımın tarlası,
Sen insanlığın gülümseten yarışı...
Artık açsan o güzelim sevdalı koynunu da;
Doyasıya emzirsen aç yarınlarımızı.

Resul ÜSTÜN
(Zaman Pusuda)