Erezyon Şiiri - Şükran Beşışık

Ne güzel di ağaçlar ve dalları,
Göklere, uzanıyordu yemyeşil kolları!
Menfaat için orman mı yakmalı?
Hicran dolu ormanı bir görebilsen...
Yeşili yok ederken bir düşünebilsen;
Kuş değil baykuş bakamaz,
Bu manzaraya...
Yanan orman dönmüş mezbahaya!
Hissiz ve sağırdılar,
Tabiatın melodisini duymadılar...
Erezyona terk ettiler toprağı,
Vatanı çırılçıplak soyup bıraktılar!