Erenlerin Gönlü Şiiri - Nihal Mirdoğan

Suretten sîret döküp, yürürken nâr yangını
Tende kir ayrılırsa döker cidâr rengini

Nâr-ı yansın, can yansın duman duman bir beden
İstikâmeti belli sırdır seninle giden

Neden bu fâni dünya bizâr, ayaklarından?
Bıktı bu dünya artık hain dayaklarından

Fukaradır nabızın,soluğun bir kuş gibi
Nâsipsiz gidiyorsun kök salmış yokuş gibi

Rahmet şarkısı akar sulardan, gecelerden
Bilemezsin ne düşer hayırlı hecelerden?

Daralıyorsun tutam tutam âh fâni insan
Yaralıyorsun O'nu, başı eğip uslansan

Yalanı bırak artık, anlat ki anlayalım
Fecre kadar râm olan şafağı tanlayalım

Zaman gemini sıkı tut koptu ha kopacak
Allah'ın adaleti dengesini yapacak

Kimbilir kaç sükûtla seni beklemekteyim
Erenlerin gönlünde hırkalar dikmekteyim

O hırka ki,her ilmek biraz da zahmet demek
Mutlak Kudret'e kutlu olsun sunduğun emek

İhsanın mimarına hâmd-ı senâ edelim
Yaradana yürürken aşk izini güdelim

Ne darım ne bolumdur Yunus yolu varımdır
Hacı Bektaş gözüyle aşkın yolu kârımdır

Yesevi Ocağında pişer ekmeğim aşım
Veysel'in sazındadır damla damla göz yaşım

Varıp verem hırkayı doğrudur özü sözü
Doğru değilsen n'apsın hırkanın tersi yüzü