Erenler Hu, Allah, Allah, Allah.

Her yer karanlık, sıfıra düşmüş görüş.
Tokat'ı yedikçe siyah, grileşir maviye dönüş
Dibe çökerken tortusu yalanların..;

Bir gerçek uğruna kökünde depreşir bahar
O kurtuluşu yaşatmak için kelimelere.

Gökten düşen bir ışınlanma yapışır
Kirli suların üstüne son kızıllık...
Virgülleriyle kazır yakamozu noktalar.

Yolcu, hancıyı keşfeder tünel çıkışı...
Karnı acıkınca bütün yürekli zümrelerin.

Bir cümle sofrasında besmeleyi çeker Erenler
Yürek, zümre kaydına başlar "-Tekbir!".
Hep bir ağızdan nefesler karşılık verir
" Hu, Allah, Allah, Allah."

İnanç elbisesini giyen kıblesine döner.
Sabahın ilk ışıklarında huzur selâm verirken
Mânâ ile tokalaşır nefes alan hayat.

Varlıklardan bir şükür yorumu göğe yükselir
Başlangıçlar içinde o yüce cümle gelir dile
" Hu, Allah, Allah, Allah. Lâilâheillallah."