Erenler Şiiri - Muhittin Alaca

Dünya telaşıyla, geçti hayatım,
Koşturdum kendimi, yordum erenler!
Olsa neye yarar, sarayım, yatım,
Toprakmış gidecek, yurdum erenler!

Leyla'yı bilmiştim, yarama merhem,
Günbegün eridim, hem dirhem dirhem,
Anladım Mevla’ymış, gönlüme mülhem;
Boşuna dövündüm, durdum erenler!

Muhabbet bağında, gül olamadım,
İlim dergâhında, çul olamadım,
Yaratana layık, kul olamadım;
Nefsimin emrine, girdim erenler!

Türlü meclislere, ayağım bastım,
Eledim unumu, eleği astım,
İncindim bin kere, sanmayın küstüm;
Yaşarken her şeyi, gördüm erenler!

Ömür sermayesi, tükendi bitti,
Nefesim boğaza, tıkandı gitti,
Ecelim yokladı, bakındı yitti;
Tünelin sonuna, vardım erenler!

Helallik dilerim, kırmışsam eğer,
Güzelce anılmak, her şeye değer,
Yürekte kalacak, sevgiymiş meğer;
Size tüm sevgimi, verdim erenler!

Dua edin bana, göğe el açın,
Mesafe dinlemem, ne Çin, ne Laçin,
Vuslat kervanına, yetişmek için;
Alaca atımı, sürdüm erenler!

30.08.2022
Muhittin Alaca