Erenler. Şiiri - Kadir Orakçı

ERENLER

Yıllardır ışıksız kaldım gölgede
Çaresiz dolanıp durdum erenler
Adı yaman olan kutlu bölgede
Bir insanoğlunu gördüm erenler

Tövbe kapısını gönülsüz çalıp
Verdiğim her dersten İkmâle kalıp
Dünyada nefsâni hislere dalıp
Ruhumu beyhude yordum erenler

Yaşarken ölmüşüm mezarda gibi
Şeytanla el ele pazarda gibi
Marangoz önünde hızarda gibi
Kendimi doğradım, yardım erenler

İmtihan diyarı yurdun içinde
Kalmışım bir yığın ferdin içinde
Dermanı gizliymiş derdin içinde
Derdime dermanmış derdim erenler

Aldığım her nefes kusur olunca
Her günüm yıl değil asır olunca
Canana gönüllü esir olunca
Canımın tadına vardım erenler

Meğer sırmış gerçek aşkın masalı
Belim kambur olmuş, elim âsâlı
Taptuk dergahında Yunus misâli
Gövdemi eşiğe serdim erenler

Bir kendime baktım, bir efendim'e
Sel gelse Kıymeti olur bendime
Aynalara bakıp, kendi kendi kendime
'Sende kimsin' diye sordum erenler...

Kadir ORAKCI