Erenler Şiiri - Hüseyin Ekici

ERENLER

Yıl iki bin’e geldi dayandı
Sinem şerha şerha oldu erenler
Yaşım ise elli ile hoylandı
Ömrümün baharı soldu erenler

Gençliğimde geleneğe bağlandım
İstemeden güldüm kandım dağlandım
Ömür törpü bir yar ile buğlandım
Bir türlü pişmedim yandım erenler

Herkes benden faydalandı hak için
Karlı dağlar aştım ALİ HAKKI’ÇİN
Eğmedim başımı VELİ HAKKI’ÇİN
Yerlerde sürünüp kaldım erenler

Çoluk çocuk aileye karıştım
Olur olmaz meydanlarda yarıştım
Gece gündüz düşmanlarla vuruştum
Dostlarımdan sille yedim erenler

Geçirdim ömrümü boşu boşuna
Yaptırdım mekanı dağlar başına
Tatlı dilli sevdiğimin döşüne
Başımı koyduğumu sandım erenler

Çileli ömrümün çorak çölünde
Üç meyve yetirdim kemlik belinde
Can EKİCİ dost kazandı yolunda
Düşmanım evimden çıktı erenler

Hüseyin EKİCİ
09 EKİM 1993
Çamlıca/Üsküdar
Anadolu Sevgi Birliği Yayınları (2009) 'Sevgi ve İntizar'