nihavent dönmüşüm kemanla kendime
ölüm cibinliği gecelerde dağlar sazenim
hışırtısı kulakları delen benliğin makamı
kaç ıssız mevsimden geçmişim şairce
yolumda gitmek isterim saman uğrusuna
şamdan yakılmış gecelere bakır topraklara
erendiz ırmağında vuslatım hicazkar tenim
bir ben harmışım her dem külüm kendime
bir uzak mıyım yaklaştığım kendime
cebimde çocukluğun nafile uslanmamış
çağrısı yedi iklim bölen kimlerin sesinde
bir tus parçası ömür esrimiş benim şikeste
Kayıt Tarihi : 6.1.2013 13:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!