Sen istemli sevgimin, son demiydin ela gözlüm.
Sen ki; diyarlar kadar ırak iken hasretine gebe komadın beni.
Sen ki; hançerler giren sinemi tek dokunuşuyla saran,
Sen; her gece düşlediğim pamuk yüzlü eftelyamdın benim.
Seni gecelerce hıçkırıklarla uyandığım kabuslarda bırakamadım.
Çanlar çalıyor dışarıda yada ben öyle zannediyorum,
Kathedraller bir bir yok oluyor sanki,
İsrafil geliyor karanlıktan, yaşanmamış hayatlara son vermeye,
Melaikeler seni arıyor neredesin sen? ? ?
İstedim ki seni fani tarafta yaşıyayım,
Bu kederli hayatın süzgecinde biriken son dem mi?
Yoksa sana yazdığım sonsuz şiirlerde son dizeye ismini veren elem mi?
Yağmur olup yağan mı? Yoksa sensiz gecelere mahpus eden mi?
Deliverenlerin bir gonca gül gibi her şarkıda beni titreten mi?
Nedir bunca umarsızlığın nedeni ışığa hasret iken ben?
Hafiften çiselenen bir yağmur damlası gibiydi senle hayat,
Yarı ıslak, yarı mat.
O hafif yağmurdan sonraki gökkuşağında aşk,
Bir o kadar renkli ve bir o kadar uzak bana...
Ay ışığında gizli mehtabın büyüsü,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!