Eren Sarpkaya Şiirleri - Şair Eren Sarpkaya

Aklımı kaybettim
Mantığımla yaşadım
Ben
Mantığımı kaybettim de;
'yolumu' şaşırdım
Sevgi neydi

Tavırları çılgısız mı
İnsanların,
Doğru değil bütün bunlar
Zira
Çocuk taraflarını öldürüyorlar
İnsanların

En büyük karadelik neresi,
Neresidir dertleri içen akvaryumda
Girdaplar sarmış yalnızlığımı
Bir balığın çığlığında uyanıyor yankılar
Suyun sesi gerçeği anlatırmış

Güvercinler ruhumuzda taklalar atıyorken
Birdenbire aklıma ülkem düşüyor
Hakkının vaad ettiği günleri yakınken
Kanlarıyla sulanmış toprakları üşüyor
İncinmiş hayli, iman dolu göğüsleri
Kaldırıyor bu yükü de azim onların işi

Eğilirse gönlün insan için;
Sen de alçakgönüllüsün
Yoksa saygın kendine
Sevgin olmaz kimseye

Vesveseler fısıldar

Kaybetmeye mahkumdur düşmanlık
Zİra;
Kibir aşağılanmış,
Kin aşağılanmış,

İncinmesin

Kendini beğenmek değil sevmekti bu
Semalarda uçan bir bir kelebek edasıyla gibi
Gökkuşağına konmaya çalışan hani

Kendimi sevmeyeceğim nasıl olsa artık
Nasıl olabilirdi bu;