Eren Özyalçın Şiirleri - Şair Eren Özyalçın

Yaşamak istediklerimiz,
Her zaman sunulmuyor kucağımıza arınmış huzuruyla.
Sevginin tadıyla,
Tam sarhoş olacakken dikenleri batıyor ağızımıza.
Akan kan,
Tıkıyor duygularımızı ve huzurumuz akıyor gözlerimizden damla damla.

Uzun bir yol düşün, tek vasıtanın geçmediği;
Yol boyu portakal ağaçları, tek kuşun konmadığı;
Milyonlarca kaldırım taşı, tek ayağın değmediği.
Uzun bir hayat düşün, tek gününü unutamadığın;
Mutsuzken, mutluyken, tek kaldığın,
Tek kaldığın günleri düşün.

Sen tatlı uykularımın gülümseyen yüzü
Sen gecenin zifiri karanlığında huzuruna sığındığım yıldız
Tanrı'nın ulu gölgesindeki güzel melek
Sensin benim herşeyim, tek sevdiğim..
Sensin kalbimdeki en büyük sızı
Sen huzurlu gecelerimin hırsızı

Hayatta vazgeçemeyeceğim varlıklarımın başında özgürlüğüm gelirdi,
Özgürlüğüm oldun!
Önce aklıma, ruhuma, kalbime,
Sonra da ciğerlerime ve kanıma doldun organza kokulu gecelerimde.
Kokun buram buram yükselirken ruhumla,
İki kanat beliriyor düşlerimde, sana doğru çırpınan.

Birlikteliğimizin pusuda yatan gerginliğiydi patlak veren.
Olasıydı yorgun ruhlarımızda alınganlık.
Ben, “gönül umduğuna küsermiş” diyorum,
Sen ise tek kelime;
Garip...
Gerçekten de garip, eğer yoksa ortada galip...

Göğün derinliklerinde bir ışık var alabildiğine parlak.
Yeryüzünden bakıldığında hemen karşıdaki tepenin üstündeymiş gibi görünüyor
Ve ona ulaşabilmek için ilerliyorum durmaksızın.
Her tepeye ulaştığımda önce ufak bir şaşkınlık hissi,
Sonra da daha da yaklaştığımı hissetmenin hazzı doluyor içime.
Işık gittikçe güçlenerek beni bekliyor; buna eminim.

Allara yeşil, yeşillere al yem.
Ya sarılar?
Sarılar mı salak,
Yoksa ala yeşile yem olan mı?
Hey emperyalistler, hengameciler!
Bulamadınız mı sarılara da bir yem?

Yerin gününü, gecesini belirleyen göktür;
Yer, göğün gecesine, gündüzüne döndükçe.
Sanatı sanat yapan insandır,
Sanat, insanın gönlüne hitap ettikçe.

Pencerenin dibindeki yatağımda uyuyamıyorum,
Gökyüzünü seyrediyorum, gözlerimi yumamıyorum.
Tir tir titriyorum anne, çok korkuyorum.
Anne diyorum, göğün en parlak yıldızına.
Korktuğum her gece, göz kırpıyor yıldız bana,
Korkma diyor, annen burada seni izliyor.

Büyük bir aşkın eşiğinden atlamış,
Beşiğini sallamak üzereyken.
İstikbalimi istediğim gibi çizememiş,
Tam da ümidimi kesmişken.
Çıkageldi şans; inanamadım.
Derken eşek oldum, köpek oldum,