Eren konmuş ezelde ismim

Bir gönüle girmek nede kolay
Oysa orda kalmak zor bir olay
Sanma sözlerim atılır boşa
Zor sanılan imkânsızdır oysa

Şu sır deryasından sırrın mı var?
Üç bin yıl yürüdün nasırın mı var?
İpek bohçada na’sırın mı var?
Yere serilen hasırın mı var?

Aşk badesini içtim de geldim
Ben kaç mısırdan geçtim de geldim
El mi uzattım gönül mü verdim?
Sır bahçesinden sırlar dermişim.

Bil ki kale “sur’un” yıkarım
Sonra yüzüne nasıl bakarım?
Sır tarla mümbit ovaya benzer
Sanma bu sen hep sana benzer.

Erenler dergâhta bulgur aşı var
Şu gözün üstünde hilal kaşı var
Düşün, senin senle ne savaşın var?
Oysa sözlerimden gözde yaşın var

Kaptırma kendini gözünde yaş’a
Haydi, seviş durma; boş ver savaşa
Akıbet doğrular hep gelir başa
Bırak hikmet aksın kavim kardeşe.

Eren konmuş ya ezelde ismim
Ortada geziyor aciz cismim
Anılarında varsa bir resmim
Hatıra diye bakın bir ara
Gücünüz varsa atın kenara.