Yokluğun Yankısı
Yorgun bir sabahın karanlığında
Üzerime çöken sensizliğin hüznü
Yalnızlığın amansız kuluçkalarında yankılanıyordu
Bir sokak lambası izliyordu bende ki seni
Dalgalara yazdım seni
Yakamozlarına yaslandığım bu sahilin
Düşlerine tutndum bu yüreğin
Ay gecede yalan mı?
Ben bu şehrin delisi olmuşum
Bügün burda mevsim sonbahar
Sen uzakta üşüyor musun?
Bugün diller suskun yoksa sen duymuyor musun?
Düşler yaralı acı içinde
Memleket mahsun sensiz yüreğimde
Bugün ben yaşanmayı bekleyen yanlarımı hep erteliyorum
Senin olduğun yer bana dönerken
Bu sessizlik niye
Dünyalık ve kiralık şiirlerim
Herkese yabancı gelen sesim
Sensiz, sessiz gözlerim
Şehrime yağmur yağmış
Caddelerde toprak buğusu
Bir çocuk annesinin elini tutmuş
Bir işçi güneşi izliyor çatıdan
Şehrime yağmur yağmış
Gözlerim Islak
Yerden düşmüş, yerin dibinden
Birçok sesli yüze bakarken
Uyanmış hiçbir şey bilmezken
Duydum aralarında konuşurken
Göğün karartısı şimdi yağmasın
Tene dolan toprağın acı buğusu
Yirmiüç Mayıs Pazartesi
Yine aynı dörtlük,
Yine akıyor karanlık eksik dizelere
Yandığını iddia eden uykular salmış kendini boşluğa Bilmem diyor,
Bilmem niye duruyor aynı gökyüzü,
Bunları Nereye Koyalım
Bırak yakamı tüm şarkılar senin olsun
Adın kalsın uzak şehirlerde
Hep aynı şiirlerin aynı yerlerinde karşıma çık
Ya da
Farklı mevsimlerin aynı güneşi altında dalgalanan ,salınan
Birbirine uzak denizlerin yeni yetme dalgakıranlarıyız
Sana ,seni hergün anlattığım soğuk su akıntılarını yolluyorum
Mercanlar usanmış, köhne gemiler bıkmış sana yazdıklarımdan
Senin rüzgarların görmez benim üzerime yağan yağmurları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!