Sen bir daha bulamazsın
Bu kadar fazla sevgiyi
Ben de tövbe ettim aşka
Sevmem senin gibi kimseyi
Ne istemek yetiyor bazen
Ne çabalamak fayda ediyor
Ne kadar da güçlüymüş bu yürek
Sevmekten asla vazgeçmiyor
Ben sana hiç doyamadım
Hatalarım ruhuma battı
Yokluğuna alışamadım
Bir güneş daha sensiz battı
Şimdi odayı kaplıyor kararsızlığım
Ne yaşamaya razıyım ne de ölmeye
Başımdan bir an eksilmeyen yalnızlığım
Pek bir hevesli ölü ruhumu gömmeye
İsminle kırık kalbimi avutmuşsun
Loş bir ışıkta gözlerime bakarak
Aynı şarkıları söylerken seninle
Yavaşça gelip ellerimi tutmuşsun
Düş bitip de uyanınca anladım ki
Aslında sen sadece bir umutmuşsun
Eskiden şaşırırdım insanlara
Nasıl bu kadar kalpsizler diye
Anladım meğer mümkün değilmiş
Kırılan kalpler düzelmezmiş diye
Gözlerin neden bir tek bana kindar
Sensizlikten geldi bana dünya dar
Sevmekten korkmadım ömrüm boyunca
Senin sevilmekten korktuğun kadar
Uğraşma boşuna, duymaz hiçbir sözünü
En derin yaralar göstermez yüzünü
Acı çekenlerin maskesidir gülmek
Ancak gizleyemez gözlerdeki hüznü
Akşam olsun güneş batsın
Gözümüz yıldızlara baksın
Aşık olmayı merak edenler
Ecel şerbetinden bir yudum tatsın
Bana neden soruyorsunuz aynı soruyu?
Neden uzaklara dalıyormuşum?
Neden mutlu değilmişim?
Neden mutlu olayım?
Beni yalnız bırakın mutsuzluğumla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!