Anne, hainler kustu yine içindeki kinlerini nefretlerini
Ama sen sakın üzülmeyesin bu toprak asla unutmaz yiğitlerini
Çanakkale'de analar kınalayıp gönderirdi onbeşlilerini
Bak ben de katıldım ervah-ı ebede gördüm sevinçlerini
Biliyor musun anne insan burada unutuyor sırtına saplanan kalleşlerin mermilerini
Bak kapandı yaralarımın hepsi hatırlamıyorum bile beni nasıl şehit ettiklerini
Beni şehitler sancağının altına getirdiler bir bir sundular en kıymetli hediyelerini
Sonra anlattılar bana hani her gün okuduğumuz dinlediğimiz gözü yaşlı anaların bacıların Mehmetlerini
Burada ömürce benden eski ama yaşça benden küçüklerimin hissettim kederlerini
Bir de hani kahramanlıklarıyla övünüp gurur duyduğumuz büyüklerimiz vardı ya onların dinledim nasihatlerini
Yakından gördüm vatanın Ömer Halisdemirlerini, Fethi Sekinlerini, Necmettin Öğretmenlerini
Hani çok değil bundan birkaç ay önce dile getirmiştim sitemlerimi
Sağolsun herkes benim için birlik olmuş iyi ki varsın diyerek göstermişler üzüntülerini
Anne demedim mi sana bu vatan asla unutmaz Onbeşlilerini Erenlerini
Sen şimdi göm kalbine gözyaşlarını acılarını gösterme sakın kimseye elemlerini
Biliyorum bu toprak unutmadı unutmayacak ebede gönderdiklerini...
Kayıt Tarihi : 2.5.2020 22:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!