Kıymet bilenin çok diyorsun.
Ve her seferinde sırtını dönüp gidiyorsun.
Bense İstanbul’un Beyazıt meydanında yapayalnız kalıyorum.
Saçlarına taktığın kırmızı gül büyülüyor beni,
İstanbul’u dinliyorum, seni anıyorum
Başımda akşamdan kalmanın,
Yat artık denizci
Yarın çıkıyorsun
Uzun bir yola erkenden
Koy uzak bir köşeye çantanı
Sana uzak kapıya yakın
Kulaklarım adını hiç duymamış
Ve hiç tekrar etmemiş, isminin ilk hecesini,
Yalçın kayalarda akislenen seda gibi
Düşün ki,
Düşüncelerimde hiç olmamışsın sen
Uğultusu avuçlarımda kalan rüzgar gibi geçmişsin.
Gül kurusu sevdalara
Tutup yağmurlar yağarken,
Gelip de kuşlar konmaz benim gül bahçeme,
Sen umrumda değil çeker giderim diyorsun,
Git o zaman geriye kalanla ben idare ederim,
Çok türküler söyledim
Kimi sevdiğin ve kimi incittiğindir.
Kendin için neler hissettiğindir.
Güven, mutluluk, şefkattir.
Arkadaşlarına destek olmak ve nefretin yerine sevgiyi koymaktır.
Hayat;
Sensizlik nedir bilirmisin?
Odanda tekbasına otururken
Birden gökyüzünden süzülen
O güzelim kar tanelerini
Yalnız ve sensiz seyretmenin
Ne demek olduğunu bilirmisin?
Hüzün yıldızları parlıyor bugün gökyüzünde,
Bu gece yine için için yanıyorum,
Oturmuş seni düşünüp ağlıyorum,
Seni, gidişini, sevişini, herşeyini...
Unutamıyor işte seni şu yaralı kalbim,
Yaptıklarını hatırlayıp, pişman oluyor...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!