DÖNERKEN DÜNYA
Dökülen her yaprak misali çevrem
Boşalıp duruyor dönerken dünya
Sayısı azalan dost ile devrem
Bastonu arıyor dönerken dünya
DOSTUM KALMADI
Yalandan, yanlıştan bıktım usandım
Tenkidi yapınca dostum kalmadı
‘’Yeminle konuşma, sana inandım’’
Deyince çevremde dostum kalmadı
Ederken zulmünü ayrılık kastın
Sorana derdimi diyemez oldum
Ölüm fermanımı boynuma astın
Gönül nikahından cayamaz oldum
Dr. ZAFER ÜNVEREN
Beşparmak Dağında bir çiçek açmış
Kıbrıs'ta Türk'lerin zaferi gibi
Yapmış tahsilini sağlığı seçmiş
Severek çalışır neferi gibi
DÜKKAN VE UMUTLARIM
İyi niyetimin yolunda yandım
Bu günden yarına kaldı umutlar
Nankörmüş ticaret, seyrine kandım
Geçirdim ömrümü soldu umutlar
MEZARIM OLAN DÜNYADA
Bitti misafirlik artık göçerim
Kalıcı değilim yalan dünyada
Yakmış aşk ateşi çile biçerim
Benden gayri ele gülen dünyada
DÜNYA VE YAŞANTIM
Yaklaştım menzile sonu görünür
Boş ümitlerinle kandırdın dünya
Gönlümde duygular yasa bürünür
Doymaz hırslarıma yendirdin dünya
DÜZELİRSE BELKİ DİYE
Doğru tutmadın işini
Çoklarını yazmıyorum
Yanlışlar yedi başını
Düzelecek kızmıyorum
ECELİ GELEN GİDİYOR
İnsanlar doğuştan ölüm tasalı
Vadesi dolanlar çekip gidiyor
Hüsranla biterken tatlı masalı
Günahı, sevabı ekip gidiyor
ELİNDE DEĞİL BİLESİN
Gel gel diyen çağrı geldiği zaman
Uymamak elinde değil bilesin
Azrail görevi aldığı zaman
Yalvarmak dilinde değil bilesin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!