Pencereden bir kadın bakıyor dışarı
Çalıyor radyoda güzel bir şarkı.
Yazmak istiyorum, yazamıyorum...
İçimde bir kıpırtı,
Sevmek, nedir ki bu kelime
İnsanı hüzünlendirip,
İçten yiyip bitirip
Geriye bir deri, bir kemik bırakır.
Nedir ki bu kelime
Hacıdır namazını kılmaz,
Hastayım der, orucunu tutmaz,
Kolay olmazsa zekatını dahi vermez,
Allah bağırır kuluna
Sabret kulum, sabret...
Hayat, sonu gelmez bir uçurum
Hayat, içinden çıkılmaz durum
Biraz sıkkın, biraz kırılgan
Hayat, başı umut, içi boş, sonu ölüm...
Bir sene daha bitti
Karneler alınacak
Zayıfları görünce
Babam beni asacak
Yaz gelecek çalışacam
Hayatın boyunca istediklerin yerine gelsin
Sevdiğin çocuk aynı sevgiile seni sevsin
Yaşadığın hayat yaşadığına değsin
Herkes önünde saygıyla eğilsin.
Bir oyun oynayacağız çocuklar
Adı Aşk Oyunu
İyice hazırlanın
Yok bu oyunun sonu
Bir kız bir erkek
Sen hiç hazan yaprağının,
Daldan yere düşerken, çıkarttığı sesi duydun mu?
Sanki bir sancısı varmış,
Sanki bir ağrısı varmış gibi.
Bağıra bağıra, döne döne, döne döne,
Ey Kamiloba, Kamiloba
Nedir derdin söyle bana
Neden böyle kalabalık ama sessiz
Neden böyle kalple dolu ama sevgisiz
Neden böyle coşku dolu ama coşkusuz
Ey içime ürperti düşüren
Sıcağı soğuk eden
Gecelerin dostu, gündüzlerin düşmanı
Kar adamlar...
Ey siyahı beyaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!