Erdinç Hoca Şiirleri - Şair Erdinç Hoca

ölmekse...
fil gibi, kedi gibi,
üzmeden,
yalnız,
acısı yüreğimde,
sessizce,

yüreğe düşmüşse aşk, sorulmaz devrimi yari...
ne çıkarsa bahtıma deyipde geçilmez,
bazen devrim olur, bazende deniz...
ama sen her ikisini iste,
birinin sonu toprak, diğerinin dehliz...

Doruğunda dağların,
Düşünmek varya seni,
Acıtıyor her bakışımda,
Gökyüzü yüreğimi...

Dağların doruğunda sevdiceğim,

İki, hatta üçüncü baharını yaşamalı insan,
Aşık olmalı iki, hatta üç kere,
Acıda çekmeli, kavrulmalı yüreği,
İki, üç, hatta beş kere,
Ama;
Devrimde yapmalı insan,

güneşi; batıdan doğdurdum bugün,
doğudan da batırdım!
yıktım tüm tabuları,
yaktım bütün tapularımı,
hayat benim değil mi?

bugün pazar!..
dinlen, eğlen, gez, dolaş
ama; dolanma...

bugün pazar!..
al, ver, sat

sıyrılıp gelen zaman,
birde yüreğe düşen cemre,
baharını tetiklermi dersin,
kıştan kalma yüreğimin...

05 mart '18

GECE
Nasıl anlatayım geceyi,
Karanlığında gözlerinin
Kaybolan yüreğime,
Işıması için,
Güneşi bekler gibi

bahara sözü olanlar varsa, ya şimdi söylesinler, ya da sonsuza dek sussunlar...

o bahar ki; ardında onlarca can bıraktığımız kış'ın yaza evrildiği anın müjdecisi...

o bahar ki; dallarında milyonlarca tomurcuğun çiçeklenmeye yüz tuttuğu, köklerini çok derinlerde saklayan ağaçların meyvelerini cömertçe insanlığa sunacağının müjdecisi...

ben!
güneşe takıntılıyım,
gömdüklerimiz gelir hep aklıma,
her şafakta...

şafak!