Erdikte geldik Şiiri - İlhan Kırca

Ne korkarım kışın karından.
Ne karlı dağlar deldikte geldik
Ay ne demek yıl ne demek
Bir koca ömür verdikte geldik

İnsanı dinleyen birtek elidir
Belayı bulan kendi dilidir
Bu yol gönül yoludur
Ateşi etimize sardıkta geldik

Günolur arı kaybeder peteği
Mekandır artık dağlar eteği
Açarya solarya gülün potağı
O gülleri biz derdikte geldik

Sanma mutsuz sanma kırgınım
Fazla dolandım biraz yorgunum
Birde gönülden gönüle sürgünüm
Kimi yaptık kimi kırdıkta geldik

Hayaller göçmen kuşlara benzer
Ne yorulurlar ne yoldan bezer
Semayı bir ucdan bir uca gezer
O yollara vardık döndükte geldik

Sanma kalırım. gidenin suç
İçeceğin sular bulandımı hiç
Bahar gelmiş yeşilini gülünü aç
Ormandık yandık söndükte geldik

Böyledir ömrün cilvesi nazı
Buydurur insanı ürpertir bağzı
Geçtikte baharı geçtikte yazı
Dalımız yaprağımız soldukta geldik

Çok bilirdim ama bunu ummazdım
Dağlar ürksede yine sinmezdim
Dilim kopsa adın anmazdım
Hayattan dersi mizi aldıkta geldik

Arada çıtlak serper özüme
Bağrım döner pelit közüne
Demedim bile kendi sazıma
Merhemi sende sandıkta geldik

Böylemidir usul böylemidir töre
Nasıl çarpar insan göz göre göre
Ne üz ne üzül artık boş yere
Ezildik süzüldük erdikte geldik