ERDiĞi ZAMAN Şiiri - Binali Kılıç

ERDİĞİ ZAMAN

Seherde gözlerim uykuyu neyler
Yar ile vuslata erdiği zaman
Aşk ile çırpınır, korkuyu neyler
Huzuru divanda durduğu zaman

Kâal almaz eğlenmeyi, gülmeyi
Akıl mekânından siler her şeyi
Ne duyar, ne görür başka kimseyi
Dost ile muhabbet kurduğu zaman

Serilir engine, post olur gönül
Kavuşur dost ile dost olur gönül
İlahi aşk ile mest olur gönül
Hane-i Rahmana girdiği zaman

Âşıkları muradına yetirir
Kanat takar, miracına götürür
En yüksek makama geçer, oturur
Serini secdeye vurduğu zaman

Umutlar yeşerir, girmez telaşa
Kalp gözü açılır, eder temaşa
Huşu erdemiyle kalır baş başa
Mana iklimine vardığı zaman

Binali, pervane dönmeye başlar
Alışır, tutuşur, yanmaya başlar
Kevser ırmağından kanmaya başlar
Bu demi devranı sürdüğü zaman